Wewnętrzna radość

W czasie duchowego rozwoju człowiek często staje przed dylematem, czy porusza się w odpowiednim kierunku. Zastanawia się, ma wątpliwości, rozważa, czy przypadkiem nie postąpił zbyt pochopnie wybierając daną drogę.Jest jeden bardzo prosty wskaźnik, który daje mu natychmiastową odpowiedź na to pytanie. Tym drogowskazem jest wewnętrzna radość.

Zanim wyjaśnimy dlaczego tak jest, na początku trzeba zrozumieć samo słowo, gdyż jego interpretacja może być bardzo różna. Radość w swoim kierunku jest bardzo bliska do odczucia zakochania, które wypływa z człowieka na zewnątrz i obdarza wszystkich wokół. Nie należy tej wewnętrznej radości w żaden sposób wiązać z zadowoleniem. Jest to zupełnie inne odczucie. Zadowolenie bardziej możemy powiązać z efektem występującym po dobrym obiedzie. Jest odczucie wewnątrz żołądka rozchodzące się po ciele, ale o wewnętrznej radości nie możemy tu mówić.

Wewnętrzna radość jest naszym naturalnym stanem. Jeżeli ktoś ma trudność w jego przypomnieniu. Wystarczy popatrzeć na małe dziecko, które bez żadnej przyczyny śmieje się do całego świata. Jest to odczucie, które nie jest powiązane z żadnymi zewnętrznymi bodźcami, ich obecnością lub ich brakiem. Wewnętrzna radość może pojawić się absolutnie znikąd.

Mówimy, że radość rozświetla naszą rzeczywistość. I faktycznie tak jest, bo źródło jej pochodzenia jest to właśnie nasza duchowa istota. To ona tak świeci, obdarzając sobą wszystko dokoła. A ścieżka duchowego rozwoju to nic innego jak właśnie powiększanie ilości tego świecenia, które wychodzi z nas na zewnątrz, czemu towarzyszy odczucie wewnętrznej radości.

Jeżeli więc do tej pory miałeś wątpliwości, dokąd idziesz, popatrz na swoje życie. Czy z dnia na dzień tej radości jest coraz więcej? Jeżeli tak, to idziesz w prawidłowym kierunku.